Bez planu, ale z celem!: Kamakura i buddyzm zen

Kamakura, jak opisują przewodniki i jak jest w rzeczywistości, jest otoczona z trzech stron przez wzgórza a z czwartej przez zatokę Sagami. Jest ona rajem dla surferów dzięki sprzyjającym wiatrom i nadmorskiemu klimatowi.

Na plaży wszędzie czają się czarne mewy, które rzucają się na jedzenie wyciągane przez ludzi. Jedna ukradła mi cenne sushi, niestety, by zjeść spokojnie kolację, musiałam ewakuować się w głąb miasta.

W Kamakurze istnieje ponad 60 budowli religijnych i jest ona głównym ośrodkiem buddyzmu zen.

W centrum miasta biegnie 1,5 km wiśniowa aleja, która prowadzi do sanktuarium Tsurugaoka Hachiman-gu, wzniesionego na cześć cesarza Oji. Aleja ta została także obsadzona drzewami na polecenie pewnego szoguna, po to, aby uczcić bogów kami i wyprosić od nich łaski dla swojej ciężarnej żony.

Najsławniejszym posągiem w Kamakurze jest Budda z brązu, pokryty dodatkowo płatkami złota.

We wschodniej części Kamakury znajduje się świątynia zen Hokoku-ji, która stanowi część zespołu świątynnego sekty Rinzai. Na terenie świątyni znajduje się gaj bambusowy, który składa się z około 2 tyś. bambusów Moso.

Ostatnią budowlą religijną jaką odwiedziłam w Kamakurze jest Tokei-ji. Świątynia ma ciekawą historię, bo została założona przez żonę Hojo Tokimunego po jego śmierci, gdy wycofała się z życia publicznego. Później świątynię przekształcono w klasztor, który zyskał miano "świątyni rozwodów". Mniszka, która przebywała w nim więcej niż 3 lata, mogła uznać się za niezamężną. W 1873 roku podczas rewolucji, kobiety zyskało prawo do rozwodów.

Jaki to człowiek jest mądry dzięki przewodnikom książkowym. :)

Bardzo miły czas spędziłam w Kamakurze, pogoda dopisała, sushi było bardzo dobre i tanie, a rower lekkim był.